Weer verder reizen!

Lang geen reisverslag geschreven, want ik was hard aan het werk! Ik heb dus geprobeerd om alles een beetje samen te voegen, maar het is een beetje een lang verslag geworden.

Na het ontmoeten van Luke, Micheal en James, besloot ik toch maar te vragen wat mijn werk was voor de komende paar maanden en hoe laat ik iedere ochtend op moest staan (ook wel belangrijk!) Ik ben op de beste plaats ooit terecht gekomen, want het antwoord op de tweede vraag was “oh just whenever you wake up”. Dat bleek dus meestal rond half 7/7 uur te zijn, omdat er altijd wel kinderen aan het schreeuwen waren rond die tijd. Iedere ochtend helpen met de kinderen klaarmaken voor school/kindergarten en Flynn aankleden. Daarna de meiden naar school brengen en door naar de stallen. In de ochtend gingen Anna en Micheal meestal rijden of de stallen schoonmaken. De taak die overbleef, werd in de middag gedaan na het ophalen van de meiden. Vanaf ongeveer 11 tot 2 was er tijd om te lunchen en relaxen van al het harde werk. Daarnaast waren er altijd wel klusjes om te doen tussen de middag, zoals de post ophalen, voer halen voor de dieren of de dieren thuis voeren. Na ongeveer 2 weken vertrok de familie naar de nationals voor polocross en had ik het huis voor mij alleen voor 12 dagen. Anna en ik waren daarvoor inkopen gaan doen, zodat ik genoeg magnetronmaaltijden had om mezelf in leven te houden. Naast mezelf had ik de zorg over 4 honden, 3 katten, 1 kitten, kippen, parkieten, een schildpad en een varken. Micheal had zijn auto achtergelaten zodat ik niet compleet afgesloten was van de wereld. In die 12 dagen ben ik maarliefst 2 keer uit het huis geweest. Ik had genoeg tijd om mijn series te kijken. Ze wonnen de nationals en James was zelfs beste van het toernooi. Toen ze weer terug kwamen van de nationals was het weer even wennen aan het vroege opstaan en de schreeuwende kinderen in de ochtend, maar er werd wel weer lekker steak voor me gemaakt.

Een paar weken later was het tijd voor de Roma show. Wij zijn alleen naar het kermisgedeelte gegaan, wat aardig groot was. Met zijn allen in de botsauto’s gegaan en veel vettig voer gegeten en na afloop voor de kinderen een showbag vol met allemaal rommel. Het volgende uitje was mijn eerste polocross weekend. Het zou zo’n 3/4 uur rijden zijn naar Bolon, maar het ging al mis in Roma. Er was vanalles mis met de truck, waardoor we er uiteindelijk ongeveer 9 uur over gedaan. Maar dat mocht de pret niet drukken. Snel ons kamp opgezet en mijn swag (een soort eenpersoonstent met matras) uitgerold. Vanuit mijn swag kon ik de prachtige sterrenhemel zien. Die ik, hoe graag ik het ook wilde, niet op de foto kreeg. De volgende dag was het tijd voor de eerste wedstrijden. Tijdens de warming-up van de eerste wedstrijd werd Anna van aar paard afgegooid, waardoor ze een blackout kreeg en later bleek dat ze haar pols gebroken had. De rest van de dawas ze dan ook weg, omdat et dichtstbijzijnde ziekenhuis een aantal uur verderop was. Zaterdagavond ben ik met Micheal, James, Mick-o en Debbie naar de bar gegaan, waar ik al snel andere backpackers ontmoette. Er waren zelfs Nederlanders en een Belg, dus ik kon weer makkelijk Nederlands praten. Blijkbaar is James super bekend, want toen ze vroegen voor wie ik werkte en ik wees naar James was het “The James Lee?!”. Zondag weer vroeg uit mijn swag gerold, omdat ze om half 8 al hun eerste wedstrijd hadden. Ook dit toernooi wonnen ze en dit keer werd Luke gekozen als beste speler.

Weer terug thuis waren er nieuwe kittens bij de stallen. Het mooiste kitten ooit, maar het waren wilde katten dus erg lastig om te vangen. Na een paar dagen was het me eindelijk gelukt ondanks alle bijten en krassen. Nu heeft het kitten er dus een vriendje bij en is er een extra kitten om op te letten. Ondertussen was Pigpig ontsnapt toen ik ’s avonds uit de douche kwam, dus ik probeerde haar terug in haar hok te krijgen. Dat lukte echter niet zo goed, dus kwam Luke mij helpen. Na ongeveer een uur hadden we haar weer terug in haar hok, waar ze vervolgens na een minuut alweer uit was. Veel gescheld en bacondreigingen later, zat ze eindelijk weer goed opgesloten in haar hok. Hierna zijn we nog een paar dagen bezig geweest om het hok Pigpigproof te maken. Een paar dagen later ging het gezin naar Townsville voor het weekend en omdat de truck nog niet gemaakt was, kon ik helaas niet mee. De donderdag daarvoor hadden Luke, Micheal, Skipper en ik een reddingsoperatie gedaan van een andere backpacker in Roma die ik nog kende van de trainingsfarm, dus ik was niet alleen in huis. Vrijdagnacht heb ik haar afgezet bij het busstation en zaterdag had ik een bbq bij Micheal en Morgan met hun vrienden. De bbq was erg gezellig en we eindigden in de club. Die nacht was ik dus maar bij hun blijven slapen. De volgende ochtend werden we om 9 uur wakkergebeld door Anna dat we op moesten schieten en de dieren moesten gaan doen. Toen ik rond 11 uur thuiskwam, bleek dat ik Bentley (de hond) beter buiten had kunnen opsluiten. Dit gezellige beest had namelijk besloten om de gordijnen bij te trimmen, te plassen op diverse bedden en last but not least omhoog te klimmen in een wasmand met schone was om daar vervolgens een drol in te draaien. Leuke verrassing voor de familie bij thuiskomst.

Daarna weer terug naar het vermaken van de kinderen terwijl de rest weg was. Spelletjes spelen in de auto zoals I spy with my little eye. Best lastig als Hollie zegt:”Something beginning with an a” en het blijken flies te zijn of “beginning with an i” wat een caravan blijkt te zijn. Daarnaast ze af en toe meenemen naar de speeltuin als het te lang duurt en als grote voordeel mee naar de films zoals Finding Dory.

Op naar het volgende weekend polocross in Bauhinia. Deze reis verliep soepeler dan de vorige. Toen we daar aankwamen was het al erg druk. Er waren 46 teams en er zitten 6 man in een team en alle kinderen en toeschouwers komen mee, dus er was een heel nieuw dorp ontstaan. Ons kamp weer opgebouwd en de volgende dag weer wedstrijden. Gelukkig was de speeltuin hier naast het hoofdveld, dus dit keer kon ik de wedstrijden goed volgen. De beroemde James Lee was dit keer niet mee, maar ze wonnen zaterdag toch veel wedstrijden. Zaterdagavond met Micheal en nieuwe vrienden naar de bar gegaan. Erg gezellig, maar ondanks dat het veel groter was dan de vorige polocross was ik de enige backpacker. Die nacht was erg koud met maar een deken in mijn swag, omdat het vroor in de ochtend. Zondag waren er weer nieuwe wedstrijden. Ze eindigden in de finale, maar verloren die helaas met een aantal punten verschil. Anna won dit keer beste speler, maar we waren al thuis toen we het hoorden. Er waren nog twee weekenden polocross over in Taroom en Roma voordat ik door zou gaan naar het surfkamp. Helaas regende het een week van tevoren, waardoor ze beiden werden gecancelled. Gelukkig was er nog de opening van de Royal, de nieuwe bar in Roma die ze opnieuw opgebouwd hebben. Daar moest ik natuurlijk heen met Micheal, Morgan, Blake en Flick en andere gezellige mensen. Royal was super mooi geworden en het was mega druk. Alleen waren er een hoop oude mensen en om 10 uur hadden ze geen glazen en wisselgeld meer. Vlak daarvoor vertrokken wij naar de Irish, maar daar was het erg rustig. Toen gingen we naar de enige andere pub die nog open was, waar het dan ook erg druk was. Micheal belde de eigenaar van de club op en ook de club opende, waar vervolgens heel de stad naartoe kwam. Was heel gezellig! Volgende ochtend snel terug naar huis voor de laatste dag met de Reilly’s en dan op het vliegtuig naar Sydney.

Op naar Gerroa voor mijn 10-daagse surfkamp. In de bus al de eerste vier medesurfers ontmoet, 2 Fransen, 1 Zwitser en 1 Duitser. Zo’n twee uur later kwamen we aan op het 7 mile beach, waar we de komende vijf dagen onze surfkunsten gaan verbeteren. Na kennis gemaakt te hebben met de instructors en de rest van de crew, kregen we onze kamers toegewezen gekregen. Omdat we maar met 7 mensen waren hadden we allemaal heel luxe een dubbel bed. Ik eindigde in de kamer met Sara, Helene en Elize. Toen we gesetteld waren was het tijd om onze wetsuits aan te passen. Nadat we ons met veel moeite in onze wetsuits hadden gewurmd , was het tijd voor de eerste surfles. De golven waren niet al te groot, dus perfect voor beginners. Het lukte bij de eerste les al om te staan! Die dag hebben we nog wat gekaart en toen naar bed gegaan, want iedereen was moe van het harde werk.

Dinsdag de eerste volle dag surfen. 8 tot 9 was tijd voor brekkie en om 9 uur in je wetsuit worstelen en op naar het strand. De golven waren iets beter dan gisteren en we hadden 4 uur lang les. Eind van de middag zijn we naar de pub gegaan om de internetverslaving te voeren en de nodige drankjes in te slaan. ’s Avonds was het tijd voor een Italiaans spel genaamd Briscola en daarna weer op tijd naar bed voor de volgende surfdag. Halverwege de week, dus tijd om een beetje bij te komen. De ochtend moest er natuurlijk nog wel hard gewerkt worden. De golven waren aardig groot dus het kostte wat moeite om achter de golven te komen. Ook het surfen zelf was wat moeilijker en aan het einde van de les waren we allemaal doodop. ’s Middags was het rust en tijd voor yoga. Ik was er nooit zo’n fan van, maar vond dat ik het wel moest proberen. Het is niet echt mijn sport. Na het eten was het natuurlijk tijd voor een spelletje. Vandaag waren we wat creatiever dan kaartspellen, dus hebben we gefrisbeed en gehonkbald met een lepel en bierdopjes. Vannacht me rot geschrokken van de possum die altijd appels komt pikken, maar vannacht besloot om voor de deur te springen toen ik hem opende. De rest van de nacht geen oog meer dichtgedaan. Gelukkig was het weer lekker vroeg tijd voor ontbijt en wetties en de golven waren superhoog. In de ochtend een paar grote golven kunnen pakken. Bij de lunch me weer lekker volgevreten, zodat ik er weer tegenaan kon voor de middagsessie. De Schotse meiden waren vertrokken vanwege familieomstandigheden, dus waren we nog maar met 5 over. Die middag waren de meeste mensen moe van de ochtend, dus zijn we maar met zijn drieën gegaan. Dat was het beste surfen van de week! De golven waren perfect en we waren maar met weinig mensen dus er was genoeg ruimte voor iedereen. ’s Avonds nog het laatste avondmaal gegeten en wat spelletjes gedaan.

Alweer de laatste dag op het mooie seven mile beach. Alleen in de ochtend wat kunnen surfen, maar helaas waren de golven niet zo hoog. ’s Middags tijd voor het afscheidsfilmpje en wat uitleg over welke surfboards je moet hebben. Daarna op de bus terug naar Sydney, waar we eindelijk weer heerlijk Aziatisch gegeten hebben. Daar afscheid genomen van de meesten van surfkamp om met zijn tweeën verder te gaan in de nachtbus naar Yamba. Aangekomen in Yamba en perfect voor de deur van het hostel gestopt, wat weer scheelde met het gesjouw. In de ochtend waren Kilian en ik de stad gaan verkennen. Daar waren we snel doorheen, want Yamba is niet zo groot. Wat het wel heeft zijn stranden overal waar je heen gaat. Tijdens onze strandwandeling om te checken waar we de volgende dag gingen surfen, zagen we dolfijnen en haaien uit het water springen. Super vet! ’s Avonds hebben we met de rest van het hostel rond de tafel gedaan op de Uruguayaanse manier, wat erg chaotisch was. ’s Ochtends weer lekker gaan surfen op Pippi beach. De golven waren erg hoog en het was even wennen aan een nieuw surfboard. Tussen de middag hebben we gezellig met de mede-Nederlanders pannenkoeken gebakken, die erg in de smaak vielen. ’s Middags gesurft op Turner beach, waar de golven iets makkelijker waren en ik had een ander surfboard, waardoor het veel beter ging. De volgende ochtend op tijd op om mee te gaan met Shane’s surfles. We waren maar met zijn drieën (en natuurlijk allemaal Nederlanders), dus er was lekker veel tijd om te oefenen. Na een tijdje gingen we naar de grote golven en haakte de rest van de groep af. Ik heb heerlijk kunnen surfen en een paar van de grote golven kunnen pakken, wat echt super leuk is! Na drieënhalf uur surfen was het dan echt tijd om terug te gaan naar het hostel om snel klaar te gaan maken voor Shane’s tour. Shane is net zo druk als Jochem Meijer en vertelt als Steve Irwin, dus alleen al de uitleg over alle gevaren van de tour was erg vermakelijk. Eerst een rondleiding door Yamba gedaan, met als extra de beroemde surfers die toen net aan het surfen waren. Ook reden we langs het huis van de oprichter van Billabong. Die alleen al voor het stukje land waar hij zijn helikopter op landt, 6 miljoen dollar heeft betaald. We eindigden de tour met cliffjumpen en een soort van piranha’s voeren, wat erg vet was! ’s Avonds met alle Zwitserse mensen uit eten gegaan en tot in de nacht spelletjes gespeeld, wat natuurlijk weer erg gezellig was.